De moderne coliving-beweging van vandaag is de nieuwste iteratie van een terugkerende menselijke trend. Het gezamenlijk delen van ruimte en middelen en het profiteren van een ondersteunende gemeenschap is iets wat we door de geschiedenis heen herhaaldelijk hebben gezien.
Elke keer dat er een coliving of cohousing gemeenschap ontstaat, is dat vaak om een heel andere reden dan de vorige keer. Dit komt doordat maatschappelijke, economische, spirituele en technologische verschuivingen een grote invloed hebben op onze levensstijlkeuzes en ons dwingen om ons idee van "thuis voortdurend opnieuw te definiëren".
De huidige coliving-beweging wordt afgewisseld met de snelgroeiende deeleconomie. We zien een maatschappelijke verschuiving van consumentisme naar een peer-to-peer mentaliteit. En door de komst van internet is het voor mensen gemakkelijker dan ooit om de spullen die ze nodig hebben rechtstreeks bij elkaar te vinden.
De hedendaagse woongemeenschappen zijn daarom een manifestatie van een hernieuwde culturele beweging in de richting van het delen van hulpbronnen. Housing as a Service (HaaS) is ook een direct antwoord op de stijgende huizenprijzen, de verminderde milieubronnen, het sociale isolement in het digitale tijdperk en de millennials die ervaringen boven alles stellen.
In dit artikel bespreken we de geschiedenis van coliving, leggen we uit hoe de moderne coliving-beweging is begonnen, schetsen we de soorten coliving-gemeenschappen die uit de beweging zijn voortgekomen en bespreken we de nieuwste coliving-trends.
Coliving communities: Een verhaal zo oud als de tijd
Lang geleden waren mensen jager-verzamelaars die samen in grote, mobiele kampen leefden. Deze nomadische mensen vertrouwden op elkaar voor alles van voedsel tot bescherming tot hulp bij de verzorging van kinderen.
Van jager-verzamelaars naar boeren
Toen werden de agrarische revolutie rond 10.000 voor Christus maakte het voor mensen mogelijk om op één plek te blijven en langetermijnnederzettingen te bouwen. Deze innovatie leidde tot de komst van beschavingen en steden zoals we die vandaag de dag kennen.
Hoewel deze neolithische mensen niet meer zo afhankelijk van elkaar waren om te overleven als hun paleolithische voorouders, kozen ze er toch voor om samen te leven in grote leefgemeenschappen.
Mensen zijn van nature sociale wezens.
We moeten de menselijke natuur onderzoeken om te begrijpen waarom deze vroege mensen bij elkaar bleven.
Mensen zijn van nature sociale wezens, en dit kan komen doordat we diep van binnen begrijpen dat we met velen veilig zijn. Ph.D., Wetenschappelijk directeur van het Greater Good Science Center aan de Universiteit van Californië, Emiliana Simon-Thomas, vertelde NBC News dat biologie, neurowetenschappen en psychologiestudies hebben aangetoond dat ons lichaam beter werkt als we niet geïsoleerd zijn.
Bron: ancient-origins.net
Dus hoewel de landbouwrevolutie de zeer reële noodzaak om op anderen te vertrouwen om te overleven ophefte, waren mensen nog steeds hard-wired om in clusters te blijven.
Onze voorouders hadden echter te maken met nadelen van het leven in groepen, zoals concurrentie om voedselvoorraden en levensgezellen en een verhoogde blootstelling aan ziekten.
De voordelen van gebundelde voedselvoorraden, gedeelde informatie, bescherming tegen roofdieren en sociale connecties wogen echter ruimschoots op tegen de nadelen - en dat is tot op de dag van vandaag nog steeds zo.
De Middeleeuwen
In de Middeleeuwen leefden Europese mensen in huizen die bestonden uit familie en vrienden. Deze 12e-eeuwse huishoudens zijn enkele van de vroegste in de opgetekende geschiedenis van monogame paren die als gezin leven.
Maar het verschil tussen toen en nu is dat deze gezinnen gemeenschappelijke ruimtes deelden met verschillende stedelingen en huurders. Omdat mensen vaak verhuisden, was het idee om met vreemdelingen of buitenstaanders samen te wonen heel gewoon. Voor velen was het onrealistisch om de tijd, het geld en de middelen te vinden om alleen te wonen en dat was ook niet iets wat ze nastreefden.
Het duurde tot de Industriële Revolutie in de jaren 1800 voordat we een verschuiving zagen van gemeenschappelijk wonen naar een sociale kloof.
De Industriële Revolutie
De Industriële Revolutie verstoorde de behoefte van grote groepen mensen om samen te wonen in de buurt van hun landbouwgewassen. Mensen trokken weg van het platteland om in de stad te gaan werken en brachten hun dagen door in fabrieken of kantoren.
Deze migratie, of landelijke uittocht, veranderde het landschap van middeleeuwse steden en agrarische gemeenschappen ingrijpend. Er ontstond een grote vraag naar huizen in de buurt van waar mensen werkten. Het veranderde ook het mondiale economische landschap volledig en gaf aanleiding tot sociale klassen die begonnen te bepalen hoe je leefde.
Life in London's 19th-Century Slums
Bron: historycollection.co
Om dit in de juiste context te plaatsen: in 1750, vóór de Industriële Revolutie in Groot-Brittannië, woonde slechts ongeveer 15% van de bevolking in steden. Tegen 1900 was dat 85%. Dit betekende dat duizenden en duizenden mensen plotseling voedsel en onderdak nodig hadden in de steden, wat leidde tot een uitbraak van armoede.
Getto's werden gebouwd voor arme mensen die hun huisvesting niet konden betalen, maar de omstandigheden waren vaak erbarmelijk. Ondertussen bouwden de rijken huizen voor zichzelf. Dit was een enorme verschuiving in de manier waarop de maatschappij bepaalde wat sociaal gepast was op het gebied van huisvesting.
Wonen bij familie of mensen uit dezelfde klasse werd geleidelijk de norm.
De opkomst en ondergang van het kerngezin
Het kerngezin werd weer populair nadat de industriële revolutie de economie stimuleerde. Huishoudens met twee ouders en kinderen werden populair toen de economische hoogconjunctuur plaatsmaakte voor hogere lonen. Echtparen konden zich nu een woning veroorloven zonder afhankelijk te zijn van steun van een uitgebreide familie.
Ook de gezondheidszorg werd beter, waardoor oudere generaties langer zelfstandig konden blijven wonen en hun kinderen vrij kwamen om de coup te ontvluchten, zogezegd. Zo ontstond de middenklasse.
En in de westerse wereld veranderde de industriële revolutie het idee van vrouwen en mannen die in vergelijkbare rollen in een landbouwgemeenschap werkten volledig. Nu deden mannen slopend werk in fabrieken terwijl vrouwen gedegradeerd werden tot huishoudelijk werk.
Deze verdeelde rollen zijn nog steeds verankerd in de maatschappelijke verwachtingen, hoewel ze snel afnemen als norm.
Nu verkiezen mensen ervaringen boven eigendom. Ze hechten meer waarde aan het uitzoeken wie ze zijn en wat ze willen in het leven in plaats van instinctief de maatschappelijke verwachtingen van de vorige generatie te accepteren.
Typen samenlevingsgemeenschappen door de geschiedenis heen
Nu we begrijpen hoe mensen in de loop der tijd hebben samengeleefd, laten we eens kijken naar een paar voorbeelden uit het echte leven, van de 19e eeuw tot nu.
Zoals de volgende voorbeelden laten zien, zijn deze samenlevings- en cohousinggemeenschappen ontstaan als reactie op fluctuerende maatschappelijke en economische factoren.
Ook betekent de ideale gemeenschap voor iedereen iets anders, vandaar dat we door de geschiedenis heen zo veel varianten hebben gezien. De utopie van de een kan de dystopie van de ander zijn.
Utopische Phalanstère-gemeenschappen
In de 19e eeuw schreef Charles Fourier verschillende boeken over zijn visie op de ideale samenleving. In zijn wereld zouden arbeiders voor zichzelf werken op land dat hun eigendom was.
Deze samenlevingen werden voorgesteld als samenwonende gemeenschappen met verschillende individuele huizen of kamers die rond grote gemeenschappelijke ruimten waren gebouwd. Er werd verondersteld dat de samenwonende huizen goed zouden gedijen als iedereen in gelijke mate zou deelnemen aan taken als koken en schoonmaken. In deze scenario's overschaduwden de inspanningen van de groep de individuele behoeften.
In 1858 bracht een fabrikant van ijzeren kachels, Jean André Baptiste Godin, dit concept tot leven. Hij bouwde een cohousing-gemeenschap in Noord-Frankrijk met een fabriek, onderling verbonden gezinswoningen en gedeelde gemeenschappelijke ruimten.
Het was een eerbetoon aan vroege agrarische gemeenschappen waar mensen leefden, werkten en samenwerkten op hun gedeelde land.
Centrale keukengebouwen
In het begin van de 20e eeuw groeide in Denemarken het idee dat gezinnen geld, tijd en middelen konden besparen door gemeenschappelijke keukens te delen.
Het concept was dat elk gezin zijn eigen huis zou hebben, maar dat geen enkel huis zijn eigen keuken zou hebben. In plaats daarvan zou er ergens in de gemeenschap een gecentraliseerde keuken bestaan.
De eerste letterlijke interpretatie, Fick's Collective, werd in 1903 in Kopenhagen gebouwd. Deze gemeenschap werd gebouwd vanuit een behoefte in plaats van een wens, omdat het idee was om de huishoudelijke hulp te automatiseren.
In tegenstelling tot de leden van de gemeenschap die samen taken uitvoerden voor het grotere goed van de bewoners, werkten de dienstmeisjes in de keukens en bedienden de gasten alsof ze in een hotel waren.
Dit concept leidde tot cohousing als een manier om het dagelijks leven te vereenvoudigen in plaats van het sociaal te verbeteren.
Boarding Houses
Tijdens de eeuwwisseling van de 20e eeuw in Amerika, boarding houses wonnen aan populariteit omdat ze huurders kleine kamers tegen lage kosten aanboden.
Boarding Houses waren huizen die eigendom waren van particulieren die ruimte verhuurden aan huurders. Het was een uitstekende manier voor gezinnen om extra inkomen te verdienen onder het mom van huiselijkheid.
Ze ontstonden door een oververzadiging van jonge mensen die aan het eind van hun tienerjaren het huis verlieten en op zoek gingen naar onafhankelijkheid. Ironisch genoeg stelden gezinnen waarvan de kinderen waren verhuisd, hun huis open om andere jongvolwassenen in huis te nemen.
In wezen gaf het kinderen de kans om vrijheid te ervaren en het stelde gezinnen in staat om meer te verdienen terwijl ze nog steeds plezier hadden in het zorgen voor anderen.
De tarieven van pensionkamers waren ook veel lager dan die van hotels. De maatschappij beschouwde ze als sociaal geaccepteerde manieren om te leven na het verlaten van het traditionele gezinshuis.
Kibboetsen
In Israël leven mensen al sinds begin 1900 samen in nederzettingen. Deze woongemeenschappen zijn gebaseerd op agrarische idealen, omdat ze zijn ontstaan uit de behoefte om collectief voedsel te verbouwen om groepen mensen te onderhouden.
De leden van deze Kibboetsen delen alles en wonen in bescheiden onderkomens.
Wereldoorlogen en flatshares
In het midden van de vorige eeuw werden veel mensen in de getroffen samenlevingen verdreven door de wereldoorlogen. Veel mensen realiseerden zich dat samenwonen de beste manier was om geld te besparen en eenzaamheid tegen te gaan.
In Groot-Brittannië huurden begin jaren 70 meer mensen hun huis dan dat ze het kochten. Hoewel deze trend in de daaropvolgende decennia sterk omsloeg, blies de stijging van de huizenprijzen in de jaren 90 de beweging nieuw leven in.
Diepe prijzen beperkten de huurmogelijkheden van mensen en programma's als Friends en MTV's The Real World fascineerden kijkers. Het idee om met vreemden samen te wonen leek zo leuk en mensen wilden het zelf ervaren.
Hippiecommunes
In de jaren zestig ontstond in heel Amerika en Europa het verlangen om in opstand te komen tegen de nu zo populaire kernhuizen en een alternatieve levensstijl te volgen.
Amerikaanse hippiecommune van de jaren zeventig
Bron: allthatsinteresting.com
Jonge mensen van alle rangen en standen kozen ervoor om vreedzaam samen te leven en verwierpen het strikte genderrolbepalende gedrag van de generatie van hun ouders. Hun regeringen stuurden mensen de dood in in oorlogen waar ze niet in geloofden, dus formuleerden ze hun tegencultuur in weerwil van iedereen die hen vertelde hoe ze hun leven moesten leiden.
Deze communes werden gebouwd uit een verlangen om terug te vechten tegen "de man" en niet zozeer uit een diepe behoefte aan gedeelde huisvesting.
De cohousingbeweging van de jaren '70
De moderne cohousingbeweging ontstond in Denemarken in de jaren '70 van de vorige eeuw. Deze gemeenschappen bestonden uit gezinnen die in huizen woonden rondom gedeelde ruimten.
Het verschil tussen deze cohousingbeweging en de vele eerdere varianten is dat deze werd geboren uit zowel een behoefte als een verlangen. De bewoners wilden de hele dag met elkaar omgaan, zowel sociaal als productief.
De Deense co-houses zijn gedefinieerd als de gouden standaard van moderne cohousing gemeenschappen. Deze gemeenschappen waren baanbrekend in hun kijk op alternatief wonen.
Als zodanig is de eerste cohousinggemeenschap in Amerika werd in de jaren 90 gebouwd in Californië en was gemodelleerd naar de cohousinggemeenschappen in Kopenhagen uit de jaren 80.
Hackerhuizen
Met de komst van internet werd de flexibiliteit om te werken waar je maar een computer en een verbinding had intrigerend. Het was niet langer nodig om de hele dag op kantoor te zitten.
Bron: Silicon Valley (tv-serie)
Oorspronkelijke hackerwoningen, die in de jaren 2000 in en rond San Francisco begonnen op te duiken, boden onderdak aan teams van computeringenieurs die samenwoonden en samenwerkten om technische startups te bouwen. Het voortdurend dicht op elkaar wonen zorgde voor een geheel nieuwe manier van zakelijke productiviteit en creativiteit.
Deze huizen inspireerden vele anderen om hetzelfde te doen, en hackerhuizen bestaan vandaag de dag nog steeds in groten getale.
Modern wonen: Gemeenschappen met intentie
Zoals aan het begin van dit artikel is vermeld, is de sharing economy in volle gang, en jonge mensen hechten tegenwoordig meer waarde aan ervaringen dan aan materiële consumptie.
Het hedendaagse coliving neemt de vorm aan van bedrijven die gemeenschapsruimtes aanbieden aan mensen die vastbesloten zijn om van elkaar te leren en te groeien. Bewoners wonen, werken, socialiseren, netwerken, eten, spelen en creëren samen in units met zowel privé- als gedeelde kamers, gemeenschappelijke ruimtes en soms zelfs coworking spaces.
Coliving-bedrijven hebben vaak meerdere locaties in dezelfde stad en veel bedrijven hebben ruimtes wereldwijd. Ze hebben gastheren in dienst die op locatie wonen om bewoners te verwelkomen en om toezicht te houden op evenementen die door de gemeenschap worden gesponsord. Deze evenementen omvatten vaak diners, BBQ's, filmavonden en andere sociale activiteiten om de gemeenschap te verenigen.
Velen bieden ook unieke zakelijke netwerkmogelijkheden om leden exclusieve toegang te geven tot oprichters en investeerders met wie ze mogelijk kunnen leren en samenwerken.
Net als de Deense cohousing-gemeenschappen zijn moderne coliving-gemeenschappen met intentie ontstaan uit zowel een behoefte als een verlangen. Maar het verschil is dat ze worden gerund door bedrijven die veel extra's en voorzieningen bieden en sociale en zakelijke netwerkmogelijkheden om de persoonlijke en professionele welvaart van hun leden te stimuleren.
De moderne coliving-beweging is de eerste keer dat we cohousing zien werken met de onderliggende impuls om mensen een handige en flexibele ruimte te geven om te leren, te delen en te groeien om hun toekomst te verbeteren.
Woonruimten worden niet gezien als permanente woongemeenschappen, maar eerder als tijdelijke (gemiddeld 6 maanden tot 2 jaar) woningen waar mensen hun levensvaardigheden kunnen verbeteren terwijl ze gemotiveerd worden door een netwerk van inspirerende mensen.
Waar zijn de eerste moderne woonruimten ontstaan?
De afgelopen 10 jaar hebben we een wereldwijde explosie van woonruimten gezien. In een tijd waarin reizen gemakkelijk is, bedrijven op afstand willen werken, appartementen steeds duurder worden, eenzaamheid en isolement hoog zijn en het milieu het moeilijk heeft, zijn moderne woongemeenschappen een oplossing voor velen.
De rage ontstond in Berlijn en Denemarken en druppelde kort daarna wereldwijd binnen.
In 2015 lanceerde Common coliving in New York. Vandaag de dag hebben ze 25 woningen in 6 steden in de VS. Hun leden kunnen een eigen app downloaden om met elkaar te chatten en hun community organiseert tal van evenementen, van boogschietlessen tot brunches om de onderlinge band te versterken.
In 2016 opende The Collective in het Verenigd Koninkrijk. Het was de eerste grootschalige woonruimte in die regio. Ze adverteren hun units als een plek om je mensen te vinden, een nieuwe vaardigheid te leren, flexibele wooncontracten te ervaren en te genieten van handig, stressvrij wonen. Tegenwoordig hebben ze bloeiende locaties in New York en Londen die zich richten op een grote gemeenschap.
Quarters opende zijn deuren in 2017. Met 45 coliving-ruimtes in Berlijn en 47 in New York zijn hun ruimtes gebouwd voor jonge professionals en oprichters met creativiteit en zakelijke focus in het achterhoofd.
Niche coliving-ruimtes
Het idee van mensen met veel verschillende achtergronden die onder één dak wonen, bloeit op. Maar er zijn ook verschillende soorten woonruimten die zich richten op specifieke groepen mensen.
Woonruimten voor starters, kunstenaars, freelancers, telewerkers, ondernemers, jonge professionals en studenten zijn enkele voorbeelden van de huidige niche-woontrends.
Deze subgroepen van woonruimten bieden meer gestructureerde netwerkmogelijkheden voor mensen met dezelfde professionele en persoonlijke interesses.
Een huis dat bijvoorbeeld volledig is gebouwd voor ondernemers zal waarschijnlijk evenementen organiseren die gericht zijn op zakelijke ontmoetingen en investeringsmogelijkheden om de leden te helpen zich te ontwikkelen. En een huis dat is gebouwd met creatieven in het achterhoofd kan stem- en acteerlessen organiseren om de gemeenschap te helpen hun vaardigheden te vergroten.
Kijkend naar de toekomst
Als de sharing economy blijft groeien, zijn coliving communities met intentie op weg om de komende decennia naar nieuwe hoogten te schieten. De coliving-beweging staat in brand en vertoont geen tekenen van vertraging.
Veel coliving-bedrijven hebben hun oog laten vallen op wereldwijde uitbreiding. Aangezien de woningnood en de huurprijzen in steden naar verwachting gestaag zullen stijgen en maatschappelijke en milieufactoren een trend zetten in de richting van het delen van goederen, zullen coliving-gemeenschappen in populariteit en vraag blijven toenemen.
Ook omdat de jongere generaties van nu hunkeren naar vrijheid en zelfrealisatie en werken op afstand de norm wordt, bieden coliving-gemeenschappen de flexibele, alternatieve en inspirerende levensstijl waarnaar ze op zoek zijn.
De moderne coliving-beweging verstoort de huidige traditionele normen voor huur en huiseigenaarschap en zorgt voor een revolutie in de manier waarop mensen in de 21e eeuw willen leven.
De beste plaats om te zoeken naar uw ideale coliving-gemeenschap is op coliving.com. Om jouw match te vinden, kun je onze wereldwijde, geverifieerde lijsten sorteren op persoonlijke voorkeuren.
